əlləmə

1.

«Əlləmək»dən f. is.

2.

is. məh. Daş, qaya.

◊ Başına əlləmə düşsün – qarğış ifadəsi. <Hürü:> Evin yıxılsın, Mələk xanım, başına əlləmə düşsün, Mələk xanım, dincəldinmi? N. V..